Op zondag 19 oktober ren ik de halve marathon van Amsterdam. Niet voor een persoonlijk record, maar voor iets veel belangrijkers: ik loop deze 21,1 kilometer voor mijn moeder. En voor alle anderen die te maken hebben met dementie.

Begin dit jaar werd duidelijk dat het niet goed ging met mijn moeder. Eigenlijk zagen we al langer dat ze veranderde: ze werd onzekerder, vergat steeds meer, was sneller overprikkeld. Maar we dachten dat het door stress kwam, ze werkte nog altijd keihard als zelfstandige boekhouder, of dat het gewoon de jaren waren die begonnen te tellen.

Totdat het onmiskenbaar werd. Na maanden van onderzoeken kwam de arts met de diagnose: dementie. En uiteindelijk: Alzheimer.

Dat nieuws sloeg in als een bom. Want op het moment dat je deze diagnose krijgt, weet je dat er geen weg terug meer is. Geen behandeling. Geen genezing. Voor mijn moeder en zovelen met haar komt dit letterlijk als een doodsvonnis.

En toch wil ik iets doen.

Ik ga rennen voor het Alzheimerfonds, om geld op te halen voor onderzoek. Zodat we ooit wél iets kunnen doen. Voor toekomstige generaties. Voor de kinderen van vandaag. Zodat zij straks hun ouders of grootouders misschien niet hoeven te verliezen aan deze genadeloze ziekte.

Ik verwacht geen baanrecord. Geen snelle tijd. Maar ik ga die halve marathon uitlopen. Met mijn moeder in gedachten, en met de hoop dat we samen een verschil kunnen maken.

Wil je mij steunen?

Elke donatie, hoe klein of groot ook, helpt om onderzoek mogelijk te maken. En onderzoek is de enige weg vooruit.