En de dag zelf

Wat een geweldige dag. Afgelopen zaterdag 29 juni was het dan zover. om 4.45 werden we bij de start verwacht. Zenuwachtig was ik niet voor de km. Wel wat gespannen voor hoe de dag zou gaan verlopen. Zou alles gaan zoals bedacht. We kregen eerst uitleg van Mark over het strakke planning. Daanra van de motorbegeleiding. 

En toen gingen we. Eerst uren was het nog rustig op de weg. In Deventer kwamen we via de grote weg binnen. Alles werd afgezet en verkeer lamgelegd. Wat je je dan als een Koning op de weg. Wie doet je wat. De eerst pauze was om 9.00. We kwamen 20 minuten te vroeg. Na de koffie even de een tandje minder zodat we niet te vroeg bij de lunch aankwamen. We kwamen door prachtige gebieden zoals Blokzijl, Weerribben. Bij de lunch stonden onze tassen het fruit drinken allemaal voor ons klaar. En dat door alle vrijwilligers. Even de schoenen uitgedaan. Rustig zitten en geniet van heerlijke soep met broodjes. na de lunch vervolgenden we onze weg. We zaten inmiddels op 200k. De eeste piepen en kraken werden hoorbaar. Bij 300km hadden lekkere pasta. Daar aangkomen stond mijn dochter Milou als verassing mij op te wachten. Doet je toch wel wat. Ze heeft daarna vervoer kunnen regelen zodat ze achter de meute aan kon en het laatste stuk mee kon maken.  Bij aankomst eerst een groeps foto gemaakt. Daarna heerlijk kunnen genieten van een overheerlijk pasta maaltijd gemaakt de vergeten kook club. Na een uur pauze vervolgende we onze weg voor de laatste 68 km.  Het begon aardig te kraken van opgeven was er bij niemand sprake. 1 dag pijnleiden staat niet verhoudign tot elke dag te moeten leven met Alzheimer.  

Wat een onmeunige prachtie route. 

Bij aankomt in Haaksbergen stond faimilie klaar om ons te verwelkomen. Muziek van Queen we are the champginons werd gedraaid. Doet je wel wat.