De laatste

Afgelopen zondag stond onze laatst Alzheimer training op het programma. Het is dan de vraag hoe ver gaan we? Mij werd gevraagd of ik een route kon maken richting de Col du VAM. De wat? De VAM (Vuil Afvoer Maatschappij). We hebben toch geen cols in Nederland? Ja zeker wel. Die ligt in Drenthe. Dit is een vuilnisbelt die is omgetoverd tot een wahala voor de fietsers en wandelaars. Onlangs hebben ze een nieuw stuk erbij gemaakt met een stijgings% van 16%. Mooir kuitebijter. https://www.drenthe.nl/locaties/61224200/vam-berg.

Ik had al een route van 200 dus de basis was er. Als we training voor 365 moet de training minsters 200km zijn. De route heb ik  verlegt tot en Westerbork waarbij de totale afstand uitkwam op 240km. De route ging via Langeveen door Duitsland naar onze 1e koffie adres op 65km bij de Bierbrouwerij de Mommeriete https://mommeriete.nl/. Prachtige locatie aan het water. Het was lekker weer wat betekent dat we konden genieten van de zon op het buitenterras. Nadat iedereen de 2x koffie en het gebak achter de kiezen had trokken we verder Noordwaarts. We kwamen door prachtig schilderachtige pitoreske dorpjes en hoe verder wenaar het Noorden gingen hoe meer klinkers en zwerfkeien we tegen kwamen. Dit gaf een extra swoeng aan de dag. Onderweg konden wij bij een camping onze bidons vullen en een sanitaire stop maken. We stonden gezellig te kletsen horen we in eens een onmeunig harde knal. Was de band van 1 van de fietsen door de warmte ontploft. Dit was een tubeless band. Een wat? Een band zonder binnen band. Daar gaat smurrie in die er voorzorgt als je lek hebt dat het gat vanzelf dit gaat. In dit geval had je niks aan de smurrie. Alle fietsen onder dit witte spul. Leer voor iedere toerfietser. Gebruik een binnenband. Nadat dit verholpen was gingen we naar de Vam. Bovenop hadden we een mooi uitzicht over Drente. Daar hebben we een een paar beklimmingen gedaan en hebben we onze weg vervolgt naar de lunch. Alleen ging dit iets minder soepel. Oorzaak wind tegen. Onderweg een beetje maleur gehad met een lekke band. Met een beetje assistentie konden we zo verder. Aangekomen in Dedemsvaart bij de Kierewiet stond ons een heerlijke soep met broodjes te wachten. Broodje tonijn, sandwich en nog iets. We hebben onze magen heerlijk verwend zodat genoeg energie hadden voor de laatste 70 km. 

Als we dan de 200km berijken dan begint het toch wel te piepen en te kraken bij een aantal. Het moest wat kalmer an. Ik kon nog wel uren verder op het tempo van 32 a 33 km/h. 

Aangekomen in Haaksbergen om 18.15 hebben wat gedronken en werden we getrakteerd om een onmeunige stort bui.

Het was een mooie dag. Alles goed verlopen. Men was tevreden over de route. "Hulde aan de routebouwer" " Handtekening eronder". Tja wie zou deze route gemaakt hebben. Vaker doen

Pas goed op je zelf en anderen. Kalm an en rap een betje.

Groeten 

Maikel