Wat als je je dagelijks functioneren niet meer of moeilijk kan uitvoeren?

Wat als je je familie of anderen dierbaren niet meer herkend?

Wat als je elke keer weer meer vergeet? Van sleutels tot kleding tot handeling tot mensen etc.

Wat als je continu je verleden ongeacht mooi of traumatisch blijft herbeleven en er niet uit komt?

Wat als je de weg niet meer terug vind of weet naar je eigen thuis?

Voor ons allemaal “makkelijk” en automatisch. Voor hen met dementie niet.

Achter het ziektebeeld schuilt een prachtig mooi mens, met verleden, dierbaren. Het is en blijft een mens. Alleen met label dementie. Maakt dat de mens anders? Nee helemaal niet! 💙

Het ziektebeeld blijft me raken. Hartverscheurend om het van begin tot eind mee te maken. Voor bewoner maar ook familie/dierbaren. Ik ben werkzaam als verzorgende IG in kleinschalig wonen. Zowel in de avond uren als de nachtelijke uren. Het werk is mooi en verscheurend tegenlijk. Ik zet me in om mensen kwaliteit van leven te bieden en lach op hen gezicht te toveren, zonder negatieve dingen mee te maken, ondersteunen en begeleiden.

Help mee met het onderzoek naar dementie.

En nee, ik vergeet je niet 💙