Samen tegen Alzheimer

Lavinia van Kleef

( Lid van team: Vergeet mij nietjes )

Opgehaald

565
113% bereikt van mijn streefbedrag € 500
Afgesloten Je kunt niet meer doneren
Dit jaar zal ik deelnemen aan de marathon van Rotterdam. Naast dat ik mezelf uit wil dagen wil ik ook van de gelegenheid gebruik maken om geld in te zamelen voor een goed doel. Alzheimer heb ik vaker, zowel privé als op werk, van dichtbij mee moeten maken en daarom raakt dit doel mij als persoon.
 
Voor een ieder die haar kent weet dat mijn lieve oma Fien in de laatste jaren van haar leven niet meer zichzelf was en dit kwam door de Alzheimer. Een voorbeeld waardoor bij ons duidelijk werd dat haar mentale gezondheid achteruit ging was dat ze tot 2x toe haar kookschuurtje heeft laten afbranden.
 
Zoals een ieder bekend kon oma fantastisch koken en dit deed ze dan ook graag. Oma kookte hele dagen en iedereen kon s'avonds aanschuiven voor een lekkere maaltijd. Ze kookte altijd in het houten schuurtje naast de carport zodat de kooklucht niet haar hele huis in zou trekken.
 
Helaas ging oma's gezondheid achteruit en vergat ze dat er eten op stond in het schuurtje tot de vlammen uit het dak van het schuurtje sloegen en de brandweer moest komen helpen met blussen. De eerste keer hebben we het schuurtje weer voor haar opgebouwd, misschien omdat we nog niet goed zagen dat haar mentale gezondheid achteruit ging.
 
Helaas werd na verloop van tijd duidelijk dat het afbranden van het schuurtje een teken was van haar dementie, de eerste fase die zich aan ons openbaarde. Om oma te beschermen hebben we toen besloten om het schuurtje niet nog een keer op te bouwen. Oma is gelukkig bij beide branden niet gewond geraakt maar om haar hier wel voor te behoeden hebben wij deze keuze gemaakt.
 
Het voelde als kind eng om te beseffen dat oma, oma niet meer was en daardoor zichzelf of misschien iemand anders onbedoeld in gevaar kon brengen. Mijn lieve oma die met haar eten haar liefde voor je kenbaar maakte moest nu stoppen met koken met oog op de veiligheid..... (Eigenwijs dat ze was stopte ze uiteraard niet met koken maar een brand is er niet meer geweest gelukkig)
 
Alzheimer komt heel dichtbij... Oma leed er aan maar het kan ons allemaal treffen je beste vriend, Opa of oma, je levenspartner of jezelf. 1 op de 5 mensen wordt getroffen door Alzheimer en uit ervaring kan ik zeggen dat ik mijn oma 2x verloren ben de eerste keer door Alzheimer en de 2de keer door haar fysieke overlijden.
 
Kom samen met ons in actie om de mensen om je heen of misschien jezelf te beschermen en te helpen bij deze zware ziekte.

Bekijk alle

37 jaar, Alzheimer kent geen leeftijd

13-04-2023 | 15:00 Uur
Nog 2 dagen om geld op te halen voor Alzheimer Nederland, help jij ons naar de eindsprint? 37-jarige man met Alzheimer. Ik zit in het eerste jaar van de politieopleiding en vandaag zal ik beginnen aan mijn twee daagse ‘snuffelstage’. De dagen om te kijken waarvoor ik nu eigenlijk getekend heb. Ik ben nog niet gecertificeerd om geweld toe te passen en heb dus ook nog niks om mijn middel hangen maar ik loop wel al in het uniform rond. Vandaag hebben we een melding gehad die mij altijd bij zal blijven. De meldkamer verzocht ons te gaan naar een instelling waar oudere mensen in een soort van intensieve aanleunwoningen verblijven. Eerder vandaag is er een man tussen de 30 en 40 jaar aan komen lopen, onbekend wie hij is of waarbij vandaan komt maar in een briefje in zijn zak stond dat hij aan Alzheimer leed. De man was nu uit zijn dak aan het gaan binnen in de instelling waardoor de bewoners erg bang waren. De man maakte niet alleen veel stampij maar zou ook vernielingen hebben gepleegd en bewoners hebben bedreigd. Aangekomen op het adres werden we gelijk naar de goede ruimte toe begeleid. Ik zag een oude isoleercel waar op de grond een man lag met nog 3 mensen in een witte jas bovenop lagen. De man schreeuwde en worstelde heel heftig. De man worstelde zo hard dat hij los leek te komen ui de greep van de medewerkers. Mijn collega’s bedachten zich geen moment en sprongen erbij om meneer weer onder controle te brengen. Ik hoorde een van de medewerkers zeggen dat dit gebouw vroeg een gesloten instelling was maar dat alle faciliteiten waren afgekeurd waardoor het nu een andere bestemming heeft. Dit was ook de reden dat meneer niet in de isoleercel opgesloten mocht worden waardoor er nu 5 man aanwezig waren om hem onder controle te houden. Met alle stress die dit voor de man met zich mee bracht…. Ik zie het ambulancepersoneel aankomen lopen in de gang en al snel wordt er besloten om de man op de grond verdovende medicatie toe te dienen. De man, die nog steeds aan het worstelen is met de 5 man boven op hem waardoor het zweet op ieders voorhoofd stond, was met geen mogelijkheid rustig te krijgen. Voor het toedienen van de verdoving moet zijn bil ontbloot worden en om dit te kunnen doen moet de 5 man die hem nu in bedwang houden plaats maken. De man ziet het ontbloten van zijn bil niet zitten en wordt er alleen maar bozer van. Niet gek ook want we proberen al heel de tijd met hem te communiceren maar er lijkt niks aan te komen. Meneer spreekt geen een verstaanbaar woord en lijkt harstikke in paniek. De man worstelt met de collega’s en schreeuwt alsof zijn laatste uur geslagen heeft. Ik weet niet of je ooit iemand hebt horen schreeuwen die in oprecht angst verkeerd? Ik kan je vertellen dat geluid gaat je niet in de koude kleren zitten zelfs niet als je weet dat het voor zijn eigen bestwil is. Ik voel dat zijn geschreeuw onder mijn huid komt. Van mijn nek, over mijn schouder, naar mijn armen tot aan mijn vingers voel ik zijn geschreeuw door mij lichaam gaan. Ik kan er niks aan doen en kan me er niet tegen verzetten maar dit geluid doet wat met mij. Ik zie de kippenvel op mijn armen verschijnen bij elke schreeuw van paniek. Mijn collega probeert de man uit te leggen dat we willen helpen en dat als hij rustig, zij ook los kunnen laten. Maar elk lijkt niks aan te komen bij deze man en ondertussen zitten er al enige tijd 5 mensen op deze arme man en heeft hij al twee verdovingen gehad. Angst en daardoor adrenaline doet bizarre dingen met mensen want we worden er echt oersterk van ook deze meneer. Het ambulancepersoneel houdt de hartslag van de man nauw in de gaten maar ondanks de verdovingen wil meneer zijn verzet nog niet staken ondanks dat zijn hart doet blijken dat de verdovingen beginnen te werken. De hartslag van de man daalt ernstig waardoor besloten wordt om hem aan het bed van de ambulance te binden en zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te rijden. Zogezegd zo gedaan met de nodige worstelingen zijn we nu onderweg naar het ziekenhuis. Een collega zit nog achter in de ambulance en probeert de man in bedwang te houden terwijl wij er achteraan reden. Later bleek deze meneer nog maar 37 jaar oud te zijn en te leiden aan een ernstige vorm van Alzheimer. Heel triest en confronteert, 37 jaar en Alzheimer!? Dat verwacht je ook niet op z’n jonge leeftijd. Dit verhaal zal mij altijd bij me blijven. Ik zal nooit vergeten hoe de angstkreten van deze man onder mijn huid hun weg vonden. Hoe ik zijn angst in mijn lichaam kon voelen en hoe mijn lichaam hier natuurlijk op wilde reageren door te vluchten terwijl ik moest blijven staan. Ik heb ervaren dat de angstkreten van een ander het oerinstinct in je eigen lichaam op kan roepen. Wat mij het meeste bij blijft is het feit dat Alzheimer geen onderscheidt maakt in leeftijd, ook een jong iemand kan eraan leiden. Deze man had de leeftijd van menig vader met kinderen op een basisschool en ook kijkt Alzheimer blijkbaar niet naar… Help mee om het verschil te maken en alzheimer te kunnen verslaan!