Het is gelukt!
20-09-2023 | 10:22 Uur
Lieve mensen,
Afgelopen zondag was het dan zover!
Met alle berichten over warm weer en het deactiveren van de tijdsregistratie van de organisatie was ik er niet gerust op, maar uiteindelijk viel het mee. De zon scheen niet, maar de luchtvochtigheid was aardig hoog. Gelukkig waren er genoeg waterpunten, sponzen en energiedrankjes aanwezig. De organisatie had het goed geregeld! Ook de mensen die langs route wonen stonden klaar met extra bekertjes water, sponzen en zèlfs met super soakers om de mensen verkoeling te geven.
Dat laatste maakt de Dam tot Dam ook altijd tot een mooi evenement, al die supporters! Ze schreeuwen je naar de finish, zeker die laatste meters.
Maar even terug naar de start. Ik was ruim op tijd in Amsterdam en had nog één uur voor de start en dat was maar goed ook. Er is altijd nog genoeg te doen voordat je eindelijk in je startvak staat. Je moet je spullen inleveren en zorgen dat al je spullen op orde zijn, dus je startnummer, genoeg water, energiegel enz. De rest lever je af bij de organisatie en zij zorgen dat je spullen naar Zaandam gereden worden, na afloop haal je ze daar weer op.
Daarna nog even naar de toilet, waar natuurlijk ook een enorme rij staat en dan een warming - up doen en richting startvak. Al met al ben ik daar altijd wel even mee bezig. Je bent uiteraard niet de enige, dus je bent met heel veel andere mensen, maar het mooie is, is dat de sfeer altijd ontspannen is. Niemand duwt, niemand doet lelijk!
Het startsignaal klonk om 15:39. Ik was zenuwachtig, als altijd, maar eenmaal in het startvak word ik altijd weer rustig. En als ik eenmaal aan het lopen ben, dan ben ik blij. Mijn nichtjes hebben me nog uitgezwaaid bij de start, dus dat geeft natuurlijk een boost! Als een dieseltrein ga ik over het parcours. Niet snel, wel constant. De laatste keer had ik 1 uur en 45 minuten over 16 km gedaan, maar ik wist dat het nu niet zou lukken. Dus de strategie was gewoon lekker lopen, geen gekkigheid, geen blessures. En dat is gelukt!
Met mijn ouders en al die mooie donaties in gedachten ging ik richting eindstreep. Het laatste stukje werd ik emotioneel. Het idee dat ik dit niet meer met mijn ouders kan delen werd me even bijna teveel. Zij zaten altijd trouw voor de tv naar AT5 te kijken als we de Dam tot Damloop liepen en mijn vader printte dan altijd onze uitslagen uit en stuurde die naar ons op. De laatste keer dat we de Dam tot Damloop liepen, in de stromende regen, was in 2018. We zijn daarna ook nog even bij mijn ouders langs geweest en hebben toen samen een lekker stukje taart gegeten om de suikers weer aan te vullen. Er was altijd taart bij mijn ouders, gewoon om te vieren dat we er waren.
Dit jaar is het dus anders, maar ik ben blij dat ik dit heb kunnen doen. Ik werd rond 17:30 richting de finish geschreeuwd door heel veel mensen die in de Peperstraat stonden en wederom door mijn nichtjes met hun aanhang, dat was zo leuk! En Ramon en zijn vader stonden me ook op te wachten. Ramon kon helaas niet meelopen, maar gelukkig wilde zijn vader hem naar Zaandam rijden, zodat hij en zijn vader me nog even konden aanmoedigen en om na afloop gezellig samen wat te eten om mijn finish te vieren. Het was weer een hele belevenis en lopen voor een goed doel geeft een extra dimensie aan het geheel.
Heel veel dank aan iedereen die mij en Alzheimer Nederland gesteund heeft. Hopelijk kan er op deze manier nòg meer onderzoek verricht worden en wie weet kan er uiteindelijk een medicijn worden gevonden om dementie te genezen.
Dementie is een nare ziekte, voor de mensen die het krijgen en voor degene die aan de zijlijn staan. Je kunt niks doen, je ziet je geliefden langzaam verdwijnen in een mist. Soms trekt de mist weer even op en dan kun je samen weer herinneringen ophalen.
Je moet er samen doorheen en er samen maar het beste van maken. En dat hebben we gedaan met onze ouders. We hebben zoveel mogelijk muziek gemaakt, taartjes gegeten en broodjes kroket en haring gegeten. Samen hebben we deze moeilijke reis volbracht en met de mooie herinneringen die we hebben gaan wij verder.
Lieve papa en mama, deze editie is voor jullie, jullie waren onze grootste hardloopfans!
